Jamnik krótkowłosy – jedna z ras jamnika.
Jest jego pierwotną postacią, która pochodzi od dawnych psów gończych z
terenów dzisiejszych Niemiec. Głównym przeznaczeniem jamnika
krótkowłosego jest gonitwa za zwierzyną, płoszenie i norowanie, chociaż
obecnie jamniki bardzo dobrze sprawdzają się jako psy trzymane w
mieszkaniach do towarzystwa. Włos krótki, gęsty i gładko przylegający,
który nie powinien być zbyt delikatny ani zbyt obfity. Pies ten ma swój
charakter. Często te jamniki są uważane za najbardziej złośliwe ze
wszystkich odmian. Bardzo silnie przywiązane do właściciela. Może w jego
obronie oddać własne życie. Pies bardzo wrażliwy. Po podniesieniu na
niego głosu bądź ręki może stać się agresywny wobec innych osób, również
może stracić zaufanie do właściciela. Jak wiadomo jamnik po długim
czasie z powrotem może ponownie zaufać właścicielowi. Nie gubi sezonowo włosa, nie wymaga strzyżenia. Przeciętnie żyje 12-14 lat.
Źródło:www.wikipedia.pl
niedziela, 20 maja 2012
niedziela, 13 maja 2012
Buldog angielski
Buldog angielski – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w XVIII wieku w Anglii, użytkowana jako pies do towarzystwa i odstraszający. Typ dogowaty. Buldogi angielskie to stara rasa wywodząca się z linii buldogów. Buldogi wyodrębniły się z mastifów około 1100 lat temu. Na początku XVIII wieku w Anglii, w wyniku krzyżówek powstała ta rasa, niepodobna wyglądem do dawnego buldoga i spełniająca inne zadania. Od połowy XIX wieku sylwetka buldoga angielskiego uległa znacznej zmianie, upodabniając się do obecnego wzorca. Buldog stał się znacznie wyższy, szerszy, masywniejszy, o dużej głowie, zachowując krótką kufę z odkładającymi się do tyłu uszami w tzw. płatek róży. Z czasem zaczęto też odchodzić od fałd skórnych, pozostawiając tylko jedną, za nosem. Buldogi mają wesołe, łagodne i cierpliwe usposobienie. Są czujne, nie
wymagają zbyt dużo ruchu i nie są hałaśliwe. Skore do zabawy zarówno z
dziećmi, jak i z osobami dorosłymi.
Źródło:www.wikipedia.pl
Źródło:www.wikipedia.pl
Basenji
Basenji – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Należy do pierwotnych ras psów trzymanych w domu przez ludzi zamieszkujących strefę równikową. Przez Europejczyków odkryty w Kotlinie Konga,
nazywany jest także psem kongijskim lub terierem kongijskim (terierem
jednak w rzeczywistości nie jest). Jego przodkowie żyli prawdopodobnie w
starożytnym Egipcie. W Wielkiej Brytanii zostały wyhodowane i rozmnożone po raz pierwszy w roku 1937, w USA cztery lata później. Do Polski psy tej rasy przybyły niedawno. Psy tej rasy prawie w ogóle nie szczekają, wydają za to ciche odgłosy przypominające jodłowanie. Są przez to nazywane "kocimi psami".
Źródło:www.wikipedia.pl
Źródło:www.wikipedia.pl
Basset hound
Basset Hound – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych w podsekcji gończych krótkonożnych. Typ jamnikowaty. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy. Basset jest potomkiem ciężkiego, obecnie już nieistniejącego francuskiego basseta d'Artois i lżejszego baseta artesien normand.
Ten silny, krótkonogi pies gończy zrodził się we Francji pod koniec XVI
wieku. Kształt głowy i ostrość węchu sugerują bliskie pokrewieństwo z
bloodhoundem. Basset mógł powstać przez mutację w tej rasie, która
spowodowała karłowatość. Na początku XIX wieku bassety udowodniły swoją
przydatność dla myśliwych polujących pieszo. Chociaż powolne, z
łatwością mogą być używane do polowań na zające, króliki i bażanty.
Nazwa pochodzi od francuskiego słowa bas (niski). Nadaje się do małego mieszkania, o ile właściciel zapewni mu odpowiednią ilość ruchu. Rasa ta podatna jest na zapalenie spojówek. Nie wymagają częstych kąpieli i szczotkowania. Dodatkowo młode psy są podatne na okaleczenia końcówek uszu podczas chodzenia, stąd wymagają odpowiedniego ich zabezpieczenia i pielęgnacji. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka.
Źródło:www.wikipedia.pl
Nazwa pochodzi od francuskiego słowa bas (niski). Nadaje się do małego mieszkania, o ile właściciel zapewni mu odpowiednią ilość ruchu. Rasa ta podatna jest na zapalenie spojówek. Nie wymagają częstych kąpieli i szczotkowania. Dodatkowo młode psy są podatne na okaleczenia końcówek uszu podczas chodzenia, stąd wymagają odpowiedniego ich zabezpieczenia i pielęgnacji. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka.
Źródło:www.wikipedia.pl
Beagle
Beagle – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji psy gończe małe. Typ wyżłowaty.
Rasa angielskich psów gończych istniejąca już w XIV wieku, używana do polowań w sforach na lisy i zające, powstała najprawdopodobniej z krzyżówek francuskich psów gończych harrierów z terierami. Istnieją dwie teorie pochodzenia rasy beagle. Pierwsza, do której skłaniali się Bourdon i Dutheil na postawie starożytnych dzieł Ksenofonta, mówiła o antycznych praprzodkach greckich psów gończych. Trafiły one z Rzymianami do Anglii, gdzie krzyżowały się z psami Normanów. Druga teoria odnosi się do dwóch ras psów gończych pochodzących z południa Francji – Gaskonii i Saintonge. Dały one początek psom nazywanym southern hound, które przybyły do Anglii z kontynentu w okresie wojny stuletniej.
Nazwa może pochodzić od celtyckiego słowa beag (mały) lub francuskiego begueule (rozdziawiony pysk). Szata jest krótka i przylegająca. Według wzorca FCI u Beagla "jest dopuszczalne każde umaszczenie psa gończego, od tego roku dopuszczony jest również do tej pory nie uznawany kolor wątrobiany, koniec ogona biały"." Najczęściej spotykane beagle posiadają typ umaszczenia tricolor, ale umaszczenia bicolor (dwukolorowe) oraz hare pied (zajęcze) zyskują na popularności. Rzadziej spotyka się umaszczenie mottle, czyli cętkowane.
Źródło:www.wikipedia.pl
Rasa angielskich psów gończych istniejąca już w XIV wieku, używana do polowań w sforach na lisy i zające, powstała najprawdopodobniej z krzyżówek francuskich psów gończych harrierów z terierami. Istnieją dwie teorie pochodzenia rasy beagle. Pierwsza, do której skłaniali się Bourdon i Dutheil na postawie starożytnych dzieł Ksenofonta, mówiła o antycznych praprzodkach greckich psów gończych. Trafiły one z Rzymianami do Anglii, gdzie krzyżowały się z psami Normanów. Druga teoria odnosi się do dwóch ras psów gończych pochodzących z południa Francji – Gaskonii i Saintonge. Dały one początek psom nazywanym southern hound, które przybyły do Anglii z kontynentu w okresie wojny stuletniej.
Nazwa może pochodzić od celtyckiego słowa beag (mały) lub francuskiego begueule (rozdziawiony pysk). Szata jest krótka i przylegająca. Według wzorca FCI u Beagla "jest dopuszczalne każde umaszczenie psa gończego, od tego roku dopuszczony jest również do tej pory nie uznawany kolor wątrobiany, koniec ogona biały"." Najczęściej spotykane beagle posiadają typ umaszczenia tricolor, ale umaszczenia bicolor (dwukolorowe) oraz hare pied (zajęcze) zyskują na popularności. Rzadziej spotyka się umaszczenie mottle, czyli cętkowane.
Źródło:www.wikipedia.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)