Dog kanaryjski – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa, wyhodowana na Wyspach Kanaryjskich (Teneryfa i Gran Canaria) do stróżowania i pilnowania stad bydła oraz do walki z psami. Współcześnie jest trzymany jako pies pilnujący stad bydła i pies-towarzysz.
Presa canario – dziś szeroko rozpoznawany również jako
dogo canario, a w Polsce dog kanaryjski – to rasa bardzo stara. Pierwsze wzmianki o nich pojawiły się w dokumentach historycznych już kilka lat po podboju Wysp Kanaryjskich przez Hiszpanów. Przed podbojem Wyspy zamieszkiwał lud Guanchów. Posiadali oni swoje małe psy zwane przez nich „cancha”. W trakcie podbojów większość Guanchów zginęła, a pozostali zostali zasymilowani z hiszpańskimi najeźdźcami. Lud Guanchów przez wiele lat stawiał opór nie dając się podbić jednak ustąpił, gdy Hiszpanie użyli do walk swoich psów bojowych, mających później również udział w podboju Nowego Świata. Przywiezione psy z biegiem czasu zaczęły mieszać się z miejscowymi dzięki izolacji tworząc oddzielną populację, która z czasem stała się nową rasą. Liczne perypetie sprawiły, że stary perro de presa – zapomniany, zastępowany nowymi rasami i mieszany z nimi – powoli ginął z krajobrazu Wysp Kanaryjskich. W latach 70-tych XX wieku rasa na nowo odkryta w świadomości entuzjastów rasy została stopniowo zrekonstruowana. Przeprowadzano wywiady ze starymi hodowcami i ludźmi, którzy znali rasę w przeszłości, szukano po wsiach i miastach ostatnich jej przedstawicieli, na których można było zacząć pracę, stworzyć nowe linie i podwaliny dla rasy w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Wyhodowano również wiele krzyżówek z innymi rasami w celu ujednolicenia populacji i uzyskania szerszej puli genetycznej. Dog kanaryjski jest średniej wielkości molosem krzepkiej budowy, o harmonijnych proporcjach. Duża, masywna głowa, silne szczęki, ciemnobrązowe oczy. Ciało jest dłuższe niż wysokość w kłębie, o głębokiej i szerokiej klatce piersiowej, mocnym zadzie i dobrze kątowanych kończynach. Sprawia wrażenie stabilnego i bardzo mocnego. Psy tej rasy poruszają się z lekką nonszalancją, czasem sprawiają wrażenie dużych kotów w kłusie. Nawet te potężnie zbudowane potrafią często zadziwić lekkością.
Źródło:www.wikipedia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz